Οι Γερμανοί δεν προτιμούν πια τον καπιταλισμό

Οι Γερμανοί δεν προτιμούν πια τον καπιταλισμό

Ωστόσο δεν είναι ακόμη έτοιμοι να τον ανατρέψουν με επαναστατικό τρόπο

Πέρση οι Γερμανοί πρωτοστάτησαν στην αγορά του «Κεφαλαίου» του Κ. Μαρξ. Φέτος έγινε κατανοητό, ότι μάλλον μελέτησαν σε βάθος το θεμελιώδες έργο του μεγάλου φιλόσοφου, κοινωνικού επαναστάτη και ηγέτη της εργατικής τάξης διεθνώς.

Τα φαινόμενα δείχνουν μία αλλαγή των αντιλήψεων και μετακίνηση προς τ’ αριστερά των κατοίκων της μεγαλύτερης καπιταλιστικής χώρας της Ευρώπης. Σύμφωνα με πρόσφατο δημοσίευμα του  περιοδικού «Σπίγκελ»  το 88% των Γερμανών ζητούν την αντικατάσταση της κοινωνικής  τάξης στη χώρα. Το περιοδικό αναφέρεται στα αποτελέσματα κοινωνιολογικής έρευνας, την οποία πραγματοποίησε το ινστιτούτο έρευνας της κοινής γνώμης «Emnid» μετά από παραγγελία του «Found Bertelsmann». Σύμφωνα με τις απαντήσεις της πλειοψηφίας των ερωτώμενων ο καπιταλισμός δεν προάγει την κοινωνική δικαιοσύνη, ούτε την προστασία του περιβάλλοντος και τέλος την ορθολογική εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών.

Επίσης η πλειοψηφία των ερωτηθέντων θεωρεί, ότι η ανάπτυξη των κοινωνικών σχέσεων, η προστασία της υγείας και η προστασία του περιβάλλοντος είναι αξίες κατά πολύ μεγαλύτερες από την μεγιστοποίηση των κεφαλαίων. Οι ειδικοί αναλυτές της έρευνας υπογράμμισαν επίσης, ότι οι θέσεις αυτές ήταν κοινές στις απαντήσεις ανθρώπων από διάφορες κοινωνικές ομάδες.

Το 82% των ερωτηθέντων θεωρούν, ότι η περαιτέρω οικονομική ανάπτυξη είναι αναγκαία για τη διατήρηση της πολιτικής σταθερότητας. Το 66% ωστόσο πιστεύει, ότι η οικονομική ανάπτυξη δε θα επιφέρει και αύξηση του δικού τους επιπέδου ζωής. Στην εποικοδομητική και αναγεννητική δύναμη του μηχανισμού της αγοράς πιστεύει μόνο το 33% των ερωτηθέντων. Πιο σκεπτικιστές εμφανίστηκαν οι ερωτηθέντες νεαρής ηλικίας.

Ωστόσο σύμφωνα με την έρευνα η πλειοψηφία των ερωτηθέντων δεν είναι ακόμη έτοιμη να ανατρέψει τον καπιτλισμό με επαναστατικό τρόπο. Τρέφουν μάλιστα αυταπάτες, ότι υπάρχουν τα περιθώρια η κρατούσα οικονομική τάξη να μεταρρυθμιστεί στη σωστή κατεύθυνση, συνδυάζοντας την οικονομική ανάπτυξη και την προστασία του περιβάλλοντος.

Ο καπιταλισμός καταστρέφει το περιβάλλον

Ο καπιταλισμός καταστρέφει το περιβάλλον

Οι καταστροφικές πυρκαγιές στη Ρωσία, οι πλημμύρες στο Πακιστάν, στην Ινδία, στην Κίνα, στην Κεντρική Ευρώπη, συνολικά τα έντονα φυσικά φαινόμενα σε όλο τον πλανήτη, που ορίζονται ως αποτέλεσμα της «κλιματικής αλλαγής», έχουν φουντώσει και πάλι τις συζητήσεις σε τεχνοκρατικούς κύκλους και ΜΜΕ που ανήκουν σε μεγαλοκαπιταλιστές για τα υποτιθέμενα μέτρα προστασίας του. Στις περισσότερες των συζητήσεων γίνεται λόγος για την «ανθρώπινη παρέμβαση που καταστρέφει τη φύση», αλλά κρύβεται η γενεσιουργός αιτία όλης αυτής της καταστροφικής εξέλιξης, δηλαδή η ανάπτυξη που αποσκοπεί στο καπιταλιστικό κέρδος, στην εμπορευματοποίηση της γης και όλων των φυσικών πόρων, όπως και το γιατί υπάρχει αδυναμία έγκαιρης αντιμετώπισής τους.

Οι υπαρκτοί και όλο αυξανόμενοι κίνδυνοι για το περιβάλλον, την υγεία των ανθρώπων (κυρίως των φτωχότερων) αναδεικνύουν περίτρανα τον ταξικό χαρακτήρα και το σάπισμα του σημερινού εκμεταλλευτικού συστήματος. Επιπρόσθετα γίνεται πλέον φανερό ότι τα ίδια τα μονοπώλια, οι πολυεθνικές, που ευθύνονται για την αφόρητη κατάσταση που βιώνει ο πλανήτης, βρίσκουν τώρα ευκαιρία να την αξιοποιούν ως ένα νέο πεδίο υπερκερδοφορίας με τη λεγόμενη «πράσινη ανάπτυξη». Αν «ξύσουμε» κάτω από τις υποκριτικές διακηρύξεις όλων των ιμπεριαλιστικών οργανισμών, του ΟΗΕ - με δεδομένο τον σημερινό αρνητικό για τα λαϊκά συμφέροντα συσχετισμό - και σε κάθε χώρα των αστικών κυβερνήσεων, περί «σεβασμού στο περιβάλλον», περί «βιώσιμης οικονομίας και ανάπτυξης» δε βρίσκεται τίποτε άλλο παρά το κυνήγι του κέρδους στον ενδοϊμπεριαλιστικό ανταγωνισμό.

Αυτός o σκληρός ανταγωνισμός των πιο ισχυρών ιμπεριαλιστικών κέντρων, των ΗΠΑ, της ΕΕ, της Ιαπωνίας, χωρών που αναπτύσσονται με ραγδαίους ρυθμούς, όπως η Ρωσία, η Βραζιλία, η Ινδία, η Κίνα κλπ., έχει φανεί όλα τα προηγούμενα χρόνια με τις διάφορες διασκέψεις - «συμφωνίες» στο όνομα των κλιματικών αλλαγών, από το Πρωτόκολλο του Κιότο για τον περιορισμό της εκπομπής ρύπων το 1997, ως τις Διασκέψεις του Μπαλί το 2007, του Πόζναν το 2008, της Κοπεγχάγης το 2009 και αναμένεται και στην επικείμενη Διάσκεψη το Δεκέμβρη στο Κανκούν του Μεξικού. Συμβιβασμοί μπορούν κάποιοι να υπάρξουν, αλλά ουσιαστική λύση όσο υπάρχει ιμπεριαλισμός δεν πρόκειται να υπάρξει. Η καπιταλιστική ανάπτυξη και η πραγματική προστασία του περιβάλλοντος στον πλανήτη είναι πράγματα ασύμβατα.

Η αταξική θεώρηση ότι «όλοι ευθυνόμαστε», ότι «το πρόβλημα είναι οικουμενικό» και σε τελική ανάλυση η επίκληση της ταξικής συνεργασίας για να βρεθεί λύση στο πρόβλημα, πρέπει να βρουν τα αυτιά των λαϊκών στρωμάτων κλειστά. Και στη χώρα μας οι δήθεν ευαίσθητοι και υποτιθέμενοι οικολόγοι αφθονούν (από το ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ και το ΛΑ.Ο.Σ., μέχρι τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και τους «Πράσινους). Ολοι τους με τον έναν ή τον άλλον τρόπο (φυσικά υπάρχουν διαφορετικές τακτικές) στοχεύουν να συγκαλύπτουν την καπιταλιστική κερδοφορία και εκμετάλλευση. Το ΚΚΕ είναι ριζικά αντίθετο και αντιπαλεύει τη στρατηγική του κεφαλαίου, της ΕΕ, των άλλων ιμπεριαλιστικών οργανισμών για την κλιματική αλλαγή. Προτάσσει τη συνδυασμένη ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, σύμφωνα με τον πλούτο που παράγεται στη χώρα μας, διεκδικώντας μέτρα προστασίας και στο σήμερα, χωρίς όμως αυταπάτες ότι και μπορεί αλλάξουν ριζικά τα πράγματα χωρίς ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων.

Του Δημήτρη Καραγιάννη από τη στήλη "Επωνύμως" του σημερινού ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ

Η Συμφωνία της Βάρκιζας και όσα ακολούθησαν - επίκαιρα διδάγματα για το  σήμερα

Η Συμφωνία της Βάρκιζας υπογράφτηκε, αλλά δεν εφαρμόστηκε από τη δοσίλογη Δεξιά και τους Άγγλους προστάτες της. Η συμφωνία προέβλεπε την ομαλή δημοκρατική εξέλιξη, την ισοτιμία και δημοκρατία για όλους, την ελεύθερη εκδήλωση των πολιτικών φρονημάτων, το σεβασμό των ατομικών ελευθεριών και την κατάργηση κάθε ανελεύθερου νόμου.

 

Το ΚΚΕ και το ΕΑΜ τήρησαν τους όρους της συμφωνίας, υποχρεώνοντας τους μαχητές του ΕΛΑΣ να παραδώσουν τα τιμημένα στις μάχες, κατά των κατακτητών και των συνεργατών τους, όπλα. Αντίθετα, η δοσίλογη Δεξιά, με τη βοήθεια και καθοδήγηση των Άγγλων ιμπεριαλιστών, όχι μόνο τους παραβίασε και τους ποδοπάτησε, αλλά χρησιμοποίησε το γεγονός αυτό, για να κερδίσει χρόνο και να οργανώσει το μεταπολεμικό κράτος της πλουτοκρατικής ολιγαρχίας από δοσιλόγους και συντηρητικά στοιχεία. Πρώτιστος στόχος της, η συντριβή του λαϊκού δημοκρατικού κινήματος της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης και η μετατροπή της Ελλάδας σε προτεκτοράτο του αγγλοαμερικανικού ιμπεριαλισμού, προγεφύρωμά τους στα Βαλκάνια, ενάντια στη Σοβιετική Ένωση και τις άλλες σοσιαλιστικές χώρες.

Στο στόχαστρο οι αγωνιστές της Αντίστασης

Για την εφαρμογή και επιτυχία αυτού του στόχου, την εξόντωση του ΕΑΜικού κινήματος και της Αριστεράς, εξαπολύθηκε αιματηρό τρομοκρατικό όργιο κατά των αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης. Εκτός από τις επίσημες κρατικές δυνάμεις (που δεν τους επαρκούσαν) το κράτος, με την υπόδειξη και καθοδήγηση των Άγγλων, συγκρότησε ένα τεράστιο παρακράτος με δυνάμεις κρούσης. Διάφορες ληστοσυμμορίες, όπως των Σούρλα, Καλαμπαλίκη, Μαγγανά, Βουρλάκη, Αντών Τσαούς, κ.ά. Στα χρόνια αυτά, δρούσαν στην Ελλάδα 166 μικρές και μεγάλες συμμορίες. Οι συμμορίες αυτές αποτελούνταν από δοσίλογους, συνεργάτες των κατακτητών, ταγματασφαλίτες, κακοποιούς, ένοπλες φασιστικές ομάδες, που εφάρμοζαν τη σφαγή και τη λεηλασία. Σκότωναν, έκαιγαν, βίαζαν γυναίκες και κορίτσια. Μέσα σ' ένα χρόνο, μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας, βιάστηκαν 165 γυναίκες και κούρεψαν σύριζα τα μαλλιά σε εκατοντάδες άλλες ΕΠΟΝίτισσες. Έγιναν ομαδικές συλλήψεις, άγρια βασανιστήρια, ομαδικές δολοφονίες. Στην Αλεξανδρούπολη συνέλαβαν 200 στελέχη του ΚΚΕ και του ΕΑΜ. Στην Καβάλα, Δράμα, Σέρρες, σε όλη τη Μακεδονία, συνέχιζαν το τρομοκρατικό και δολοφονικό όργιο ο Τσαούς Αντών, με τις συμμορίες του.

Ο καθηγητής Α. Σβώλος, που περιόδεψε τη Μακεδονία, δήλωσε στις 3 Νοέμβρη 1945, στους δημοσιογράφους, ότι "…οι μοναρχοφασιστικές οργανώσεις ασκούν φρικιαστική τρομοκρατία. Στις διώξεις, τις συλλήψεις, στα βασανιστήρια συμμετέχουν και άνδρες των Σωμάτων Ασφαλείας".

Στην Πελοπόννησο - Πάτρα, Κόρινθο - οι ηγέτες του ΕΑΜ, Πασαλίδης - Λούλης - Ν. Γρηγοριάδης δέχτηκαν επιθέσεις από δεξιούς τρομοκράτες και τραυματίστηκαν.

Οι ληστοσυμμορίες είναι ασύδοτες:

¨       Τον Αύγουστο του 1946 στη Θεσσαλία, οι συμμορίτες του Σούρλα έπιασαν και έσφαξαν τον κομμουνιστή δημοσιογράφο Κώστα Βιδάλη, συντάκτης του «Ριζοσπάστη», στο χωριό Μελλία, στη Θεσσαλία. Την ανάκριση και τη σφαγή παρακολούθησε και Άγγλος αξιωματικός.

¨       Στις 17 Οκτώβρη 1945 ομάδα Χιτών δολοφόνησε στην Πάτρα, τον πιεστή της ΕΑΜικής εφημερίδας "Ελεύθερη Αχαΐα", Νίκο Σπυρόπουλο και την επομένη, στη διάρκεια της πάνδημης κηδείας του, η Αστυνομία έκανε χρήση των όπλων, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν ο χαρτεργάτης, Ι. Ελευθεριάδης και ο αστυφύλακας Παν. Μπελεζώνης, που είχε αρνηθεί να πυροβολήσει.

¨       Στον Πειραιά έγινε επίθεση στα γραφεία του "Ριζοσπάστη".

¨       Στην Αθήνα, με την ανοχή της Αστυνομίας, οι Χίτες κακοποίησαν τους ΕΛΑΣίτες, που πουλούσαν τον "Ριζοσπάστη". Έκαψαν τα γραφεία του ΚΚΕ στην Καισαριανή και σκότωσαν δύο στελέχη του ΚΚΕ, τον Κ. Μακαρώνα και τον Γ. Γιώση.

¨       Στη Θεσσαλία, στο Βόλο συνέλαβαν 11 πατριώτες και τους εκτέλεσαν έξω από την πόλη, ύστερα από τη δολοφονία του τρομοκράτη Μαριόλη.

¨       Στην Αθήνα, στην πλατεία Ομονοίας, το επίσημο κράτος της ΕΣΑ συνέλαβε την δασκάλα Πέπη Καραγιάννη. Την υπέβαλαν σε αφάνταστα βασανιστήρια, τη βίασαν μέσα σε κρατική υπηρεσία και τελικά την καταδίκασαν για κατασκοπία.

¨       Χτύπησαν το λαό, που γιόρταζε στο Παναθηναϊκό Στάδιο, για την ένωση της Δωδεκανήσου με την Ελλάδα. Έγιναν επιθέσεις στο θέατρο Ενωμένων Καλλιτεχνών και αλλού.

¨       Στην ύπαιθρο, οι φασιστικές συμμορίες αντικατέστησαν το επίσημο κράτος. Τρομοκρατούσαν, δολοφονούσαν αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης. Βιάζαν γυναίκες ή τις υποβάλλουν στην εξευτελιστική "τιμωρία" του κουρέματος. Καίγανε τις λέσχες της ΕΠΟΝ. Εκβίαζαν, λήστευαν και λεηλατούσαν περιουσίες. Έσπερναν τον τρόμο.

Ομολογίες και αριθμοί

Το εγκληματικό αυτό έργο των συμμοριών, το ομολογούν ακόμη και σε επίσημες εκθέσεις διάφοροι πολέμιοι της Αριστεράς και φανατικοί αντικομουνιστές. Έτσι η Αγγλική Κοινοβουλευτική Αποστολή Κοξ γράφει στην έκθεσή της, για τις συμμορίες της Δεξιάς: "Ασχολούνται με την τρομοκρατία των χωριών και εκβιάζουν οποιονδήποτε πλούσιο, ο οποίος θα είχε αρκετά να πληρώσει".

Οι καταδιώξεις, οι συλλήψεις, τα βασανιστήρια πολλαπλασιάζονται καθημερινά. Στις 10 Δεκέμβρη 1945, ο υπουργός Δικαιοσύνης, Κ. Ρέντης, ανακοίνωσε, ότι ως τότε διώχτηκαν 80.000 άτομα του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ, για κατοχικά αδικήματα, από τα οποία 40.000 βρίσκονταν στις φυλακές, ως υπόδικοι ή κατάδικοι, ενώ υπήρχαν άλλες 48.000 δικογραφίες. Σύμφωνα, όμως, με τα στοιχεία του ΕΑΜ και της Εθνικής Αλληλεγγύης, ο αιματηρός απολογισμός της κυβερνητικής και παρακρατικής τρομοκρατίας, μέσα σ' ένα χρόνο από την υπογραφή της συμφωνίας της Βάρκιζας, ήταν:

¨       Νεκροί: 1.192

¨       Τρομοκρατικές ενέργειες: 6.413

¨       Συλληφθέντες: 70.000

¨       Βιασμένες γυναίκες: 165

¨       Ληστείες: 6.567

¨       Επιδρομές σε τυπογραφεία: 572

¨       Καταδιωκόμενοι δημοκρατικοί πολίτες: πάνω από 100.000

¨       Συμμορίες, που δρούσαν: 166

¨       Παράνομα οπλοφορούντες της Δεξιάς: 20.000.

1946 - Μονόπλευρος εμφύλιος πόλεμος

Το 1946, η τρομοκρατία εντείνεται περισσότερο. Δημιουργείται κατάσταση μονόπλευρου εμφύλιου πολέμου. Από τον Εβρο έως την Κρήτη, σε όλη την Ελλάδα, εξαπολύθηκε αιματηρό τρομοκρατικό όργιο, κατά των ΕΛΑΣιτών, ΕΠΟΝιτών, των αγωνιστών και αγωνιστριών της Εθνικής Αντίστασης. Συνεχίζονται οι συλλήψεις, τα βασανιστήρια, οι δολοφονίες, οι βιασμοί γυναικών. Οι συμμορίες και οι παρακρατικοί καταλαμβάνουν πόλεις και χωριά.

¨       Στη Νάουσα, στις 15 Γενάρη 1946, δυνάμεις της Χωροφυλακής και της Εθνοφυλακής κύκλωσαν την πόλη και συνέλαβαν 400 δημοκράτες. Σκότωσαν τον πρόεδρο του Εργατικού Κέντρου Νάουσας, Γιώργο Ρουτήρα. Έκαψαν και κατέστρεψαν γραφεία εργατικών σωματείων και οργανώσεων, των εφημερίδων του Κόμματος και του ΕΑΜ.

¨       Στην Πελοπόννησο, το Γενάρη πάλι του '46, η συμμορίτες του Μαγγανά, με επικεφαλής τον ίδιο, μπήκαν στην Καλαμάτα, στη Σπάρτη και το Γύθειο και έκαναν ομαδικές σφαγές.

¨       Στο Γύθειο δολοφόνησαν 32 φυλακισμένους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης. Στην Καλαμάτα, κατέλυσαν τις αρχές και δολοφόνησαν 4 δημοκρατικούς πολίτες. Η Χωροφυλακή συνέλαβε 32 Χίτες και τους έκλεισε στο κρατητήριο. Έπειτα απ' αυτό, δυο και παραπάνω χιλιάδες οπλισμένοι Χίτες, απ' όλη τη Μεσσηνία, κύκλωσαν την Καλαμάτα και αφού μπήκαν στην πόλη, κατέλαβαν τα κεντρικά σημεία και πήραν μαζί τους, ως ομήρους, 150 δημοκρατικούς πολίτες (τους περισσότερους τους έσφαξαν).

Το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, με απόφασή του στις 21 Γενάρη 1946, χαρακτήριζε τα αιματηρά γεγονότα της Καλαμάτας μοναρχοφασιστικό πραξικόπημα. Το Μαύρο Μέτωπο καταφεύγει στις μεθόδους εμφυλίου πολέμου, ενάντια στη δημοκρατική Ελλάδα. Την πρωταρχική και κύρια ευθύνη, για την κατάσταση αυτή, υπογραμμιζόταν στην απόφαση, τη φέρνει η επίσημη αγγλική πολιτική και οι αγγλικές αρχές κατοχής. Η ΚΕ του ΕΑΜ επίσης, σε σχετική ανακοίνωσή της, τόνιζε ότι τα γεγονότα της Καλαμάτας ήταν η αρχή γενικού σχεδίου των μοναρχοφασιστών, για την κατάληψη της εξουσίας.

Το ΕΑΜ έκανε έντονα διαβήματα στον αντιβασιλέα και την κυβέρνηση και απευθύνθηκε στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, ζητώντας την άμεση αποχώρηση των αγγλικών στρατευμάτων από την Ελλάδα, όπου ενεργούσαν σαν στρατός κατοχής. Χαρακτηριστική απόδειξη του γεγονότος αυτού αποτελεί η επιστολή του Άγγλου στρατηγού Ρόλιγκ, προς τον Έλληνα υπουργό Εθνικής Άμυνας Μαυρομιχάλη, την οποία αναφέρει ο ιστορικός συγγραφέας Ν. Γρηγοριάδης, στο βιβλίο του "Δεκέμβρης - Εμφύλιος Πόλεμος 1944-1949":

"Εξοχότατε,

Ουδείς νόμος ή διάταγμα θα υπογράφεται - απ' όσα αφορούν τον στρατό - προ της λήψεως των επ' αυτών σχολίων αρχηγού βρετανικής στρατιωτικής αποστολής. Εις τας συνεδριάσεις του ανώτατου στρατιωτικού συμβουλίου, θα δίνει τη συμβουλή του. Εάν η συμβουλή του αυτή δε γίνει αποδεκτή, το ζήτημα θα παραπέμπεται εις τον Πρόεδρον του Συμβουλίου, όστις δε θα λαμβάνει καμμίαν απόφασιν αντίθετον προς τη συμβουλήν του αρχηγού της στρατιωτικής αποστολής, άνευ προηγουμένης συνεννοήσεως μετά της αυτού εξοχότητας του Βρετανού πρεσβευτή".

Το αιματηρό όργιο εντείνεται

Στις 17 Ιούνη 1946, πέρασε από τη Βουλή το περιβόητο Γ’ Ψήφισμα, περί εκτάκτων μέτρων. Με το Γ’ Ψήφισμα νομιμοποιήθηκε το δολοφονικό τρομοκρατικό όργιο της αντίδρασης σε βάρος των δημοκρατικών πολιτών.

¨       Την 1η Ιούλη 1946 μπήκαν σε λειτουργία τα πρώτα 11 έκτακτα στρατοδικεία στη Θεσσαλονίκη, στα Γιαννιτσά, στο Κιλκίς, στις Σέρρες, στη Δράμα, στην Ξάνθη, στην Αλεξανδρούπολη, στα Γιάννινα, στην Κοζάνη, στη Λάρισα και τη Φλώρινα. Και στις 16 του ίδιου μήνα, στο Επταπύργιο της Θεσσαλονίκης, έγιναν οι δύο πρώτες εκτελέσεις δημοκρατικών πολιτών, του Σαπρανίδη και του Κελέμη.

¨       Στις 26 Ιούλη εκτελέστηκαν στα Γιαννιτσά 6 καταδικασμένοι σε θάνατο. Ανάμεσά τους και η νεαρή δασκάλα Ειρήνη Γκίνη. Ήταν η πρώτη γυναίκα, που εκτελέστηκε από στρατοδικείο, από την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους.

¨       Από τις αρχές του 1947, η κυβέρνηση της Αθήνας έστρεψε την προσοχή της σε δύο κύρια κατευθύνσεις: Στην παραπέρα ένταση της φασιστικής τρομοκρατίας, για τη συντριβή του λαϊκού κινήματος και στη συγκρότηση και τον εξοπλισμό του στρατού.

¨       Στην Αθήνα, στον Πειραιά, στη Θεσσαλονίκη και άλλες πόλεις γίνονται μπλόκα, όπως τον καιρό της Κατοχής. Παραβιάζεται το οικογενειακό άσυλο και συλλαμβάνονται κατά εκατοντάδες οι δημοκρατικοί πολίτες, που κλείνονται στις φυλακές ή στέλνονται στα νησιά της εξορίας. Δημιουργήθηκαν τρία ακόμη στρατόπεδα, της Μακρονήσου, του Τρίκκερι και της Γυάρου.

¨       Η Μακρόνησος μετατράπηκε σε εφιαλτικό τόπο βασανιστηρίων δημοκρατικών αξιωματικών και οπλιτών. Ο στρατηγός Ζαφειρόπουλος αναφέρει, ότι από αυτό το, ναζιστικού τύπου, "αναμορφωτήριο" πέρασαν 1.100 αξιωματικοί και 27.770 έφεδροι οπλίτες, από την ίδρυσή του μέχρι το 1950.

Τα κείμενα έγραψε η Χρυσούλα Γκόγκογλου, γενική γραμματέας της Πανελλήνιας Ένωσης Αγωνιστών - Τραυματιών - Αναπήρων και Θυμάτων (ΠΕΑΤΑΘ) του ΔΣΕ